De eersten zijn al bij het hotel

T Stiertje is weer veilig bij zijn vrouwtje en poezebeestjes.

Tja,wat zal ik eens vermelden?
De reis naar Horn Bad Meinberg was op het laatste eind een crime.
Achterband zacht,gaskabel gebroken,maar zodanig gemodificeerd dat ik er wel mee kon rijden.
En raak je achterop,de groep kwijt,en wordt je overvallen door een stevige regen en onweersbui.
Ik werd emotioneel,en begon te denken waarom heb ik die pech,maar ook waar ben ik aan begonnen?
Wellicht was ik gedreven door mijn vorm van autisme.
Ik had deze trip al heel lang in mijn hoofd zitten,en wilde hoe dan ook mee.
Maar goed,ik heb 1 dag mee kunnen toeren richting Porta Westfalica,dankzij het gebruik van de AGM Retro van Claudia,waarvoor dank.
De rest van de dagen heb ik mij bezig gehouden,met stukjes wandelen door Horn Bad Meinberg,oplossingen zoeken op Google,om de panne van mijn Aprilia opgelost te hebben.
Wel elke avond met de groep wezen uit eten,waar de Turkse Grillroom wel mijn favoriet was.
En dan de terugreis,na hulp van Jan,Herman en Danny,de achterband voorzien van een dubbele prop.
Een stukje wezen rijden,en ja de band bleef op spanning.
De volgende dag weer terug naar Nederland,maar bij Detmold ging het mis.
De achterband volledig plat,en stond ik stil.
De groep kwam terug rijden,en met overleg zou de rest verder rijden,en ik zou na reparatie de tocht alleen vervolgen.
Rollerhaus Detmold gebeld,en de Aprilia werd opgehaald.
Na een uurtje was de band vervangen,maar ook de gaskabel gerepareerd,en kon ik de reis vervolgen.
Dat ging tot Munster prima,ik zag in het centrum ineens borden met Gronau.
Ik dacht mooi,richting Gronau,kan ik daar zo Nederland binnen rijden.
Buiten Munster werd het ineens erg spannend,de weg werd een autoweg,en ik kon er niet meer af.
De aangegeven snelheid werd 80,100 en zelfs 120.
Gelukkig een kleine rustplaats gevonden,een 110 noodnummer gebeld,en het hele verhaal uitgelegd,en spoedig kwam 3 man polizei aanrijden.
Een van de agenten zei,als ik de sirene aanzet,ga je zo snel mogelijk rijden,wat ik dus deed,gevolgd door de polizei met zwaailichten aan.
De eerst volgende afslag gingen we van de autoweg en kwamen we op de juiste weg,de agenten bedankt en kon ik verder mijn weg vervolgen,via Ahaus reed ik Nederland binnen,en was ik om 18:45 uur thuis.
Het heeft me wel aan het denken gezet,panne met de scooter? Tourtje afzeggen!
Ik wil niemand tot last zijn,en wil hierbij mijn welgemeende excuses aanbieden.

5-daagse Weserbergland 2023

Na een lekkere ''opwarm''koektour van Michael vorig weekend was ik startklaar voor deze editie van de 5-daagse Weserbergland. Helaas wegens omstandigheden ben ik niet toegekomen om een verslag van die mooie tour te schrijven Michael.
Het was vandaag wel een beetje spannend omdat ik de 5-daagse dit jaar zou gaan rijden met de Sym Jet 14 en ik erg benieuwd was hoe hij het zou gaan doen in de heuvels daar.





Bepakt en volgetankt reed ik weg richting Bakkerij Vaags in Winterswijk waar een deel van de groep zou verzamelen om via een nieuwe route de weg naar Horn-Bad Meinberg te rijden. Een voor een kwam het groepje bij elkaar en werd nog even een kopje koffie genuttigd waarna we gingen rijden richting de grens.



Edwin stond nog even te wachten op het laden van zijn NAV waardoor ik samen met hem iets later achter de kopgroep aan reed. Die waren al uit beeld en toen Edwin en ik al bij de grens aankwamen waren we de kopgroep nog steeds niet tegengekomen. Na een belletje bleken die dus nog te komen omdat ze in Winterswijk een verkeerde afslag hadden gepakt. Weer compleet reden we nu via de wat rustiger K- en L-wegen richting Dülmen waar we uiteraard onze vaste Tortestop maakten. Altijd een winnaar want oh wat zijn die stukken groot en lekker.



De lucht was eerder in Nederland al aardig dichtgetrokken en we hadden al wat lichte druppels gehad, maar in Dülmen was het weer zonnig en warm. Op de buienradar leek de lucht voor ons geklaard en dat we de regen achter ons zouden laten. Eerdere verwachtingen voorspelden dat we later bij aankomst toch wel wat water zouden gaan krijgen maar dat ''leek'' nu toch droog te worden.



Een goeie 60 km van de bestemming maakten we nog even een stop bij een bäckerei en daar gaf de buienradar ineens toch aan dat er spoedig serieuze nattigheid aankwam. Dus maar in de regenkleding gestoken en dat bleek al gauw geen overbodige luxe. Het kwam er behoorlijk uit zetten en het was ineens ook een stuk donkerder. De rest van de weg naar het hotel was het dus behoorlijk regenachtig waardoor we bij aankomst nog stonden na te druipen.



Gelukkig waren Danny en Claudia al gearriveerd met hun scooters op de aanhanger. Ze hadden de garage al voor ons open gemaakt dus konden we onze tourfietsen mooi droog stallen. Eenmaal binnen kregen we onze kamersleutels en konden we onze natte handel uittrekken. Even later zaten we allemaal buiten onder het afdak met wat lekkers om het tourweekend in te luiden.



Het was nog steeds halen en brengen met regen dus het was vrij besloten dat we deze avond bij de griek om de hoek zouden gaan eten. Na de oranje Ouzo (limonade) kwamen de grote grazers aan hun trekken met veel lekkers.





Na wat naborrelen en moe van de heenreis doken we onder de wol.

De volgende ochtend rustig opstaan voor het frühstuck en overleggen wanneer we vandaag op pad konden gaan.



Het weerplaatje voorzag ons die ochtend niet van droog weer ''plantjes blij'' dus stond voor de middag de korte rit naar de Kaiser Wilhelm denkmall in Porta Westfalica op de planning. Het weer van de dag en nacht ervoor had onderweg voor de nodige rommel op de weg gezorgd dus was het oppassen tijdens de rit maar we kwamen met mooi weer aan in Porta Westfalica. Daar maar even de ''mittags tisch'' genuttigd alvorens we de bult op zoude rijden.













Tja en op de terugweg toch maar even een plaatje geschoten als bewijs dat ik me hier toch echt wel thuis voel........



Die avond besloten om nog een keer bij de jagtstube Meinberger Schweiz aan de andere kant van de grote weg te gaan eten.



En vooraf maar even een rondje ''Nuss" prüven en ohhhhh wat was tie lekker.....







De volgende ochtend was het  tijd voor de eerste grote Gebroeders Grimmtour richting Hameln. Al vrij vroeg kwamen we aan bij Burg Sternberg in het Extertal waar we helaas de rode foodtruck gesloten aantroffen. Geen overheerlijke currywurst deze keer......
Wel een korte mooie bezichtiging van de Burg zelf.



We reden verder en toen kwam de hooggelegen Burg Schaumburg in zicht. Toen ik stopte om deze foto te maken dacht ik dat ik de groep zo wel weer zou bijhalen, maar de klim naar boven was pittig. Zo ook de 95 treden om bovenin de toren te komen maar het uitzicht is meer dan de moeite waard.

















De tour ging verder en bracht ons bij een sommerrodelbahn in Bodenwerder waar Wouter en Edwin toch wel even een paar ritjes wilden maken.













Nadat de kinderen waren uitgespeeld reden we verder naar de stad van de rattenvanger Hameln om daar even rond te kijken. We kwamen daar een groepje meiden tegen die een vrijgezellenfeestje aan het vieren waren met natuurlijk het aanstaande bruidje in hun midden. Compleet met sluier en een bord met allerlei snuisterijen die ze van haar vriendinnen mocht verkopen voor iedere prijs.



Dus werd er door een aantal van ons bija de hele lading Feigling opgekocht waarna we ieder een handtekening achterop haar shirt mochten zetten. Helaas zijn we vergeten een foto van haar te maken. Uiteraard nog wat lekkers gegeten en op de terugweg naar de scooters nog even een flesje echte ''Rattenkiller'' gekocht. Je weet maar nooit waar het nog eens goed voor is......



Ondeweg tijdens deze mooie tour nog wat mooie plaatjes van de omgeving geschoten.



Net voordat we terugkwamen bij het hotel nog even bij het tankstation gestopt om vers toursap erin te gooien. Even intoepen in de app om te kijken hoe zuinig hij deze rit had gelopen en whaop naar het hotel.......niet dus. Ik trek op, laat m'n gas los en de scooter slaat af en ik krijg 'm niet meer aan de gang. Gelukkig was het tankstation vlakbij het hotel dus terug gelopen en gekeken wat het kon zijn. De bougie vervangen, hij kreeg bezine en ook geen foutmelding in het display. Na wat praten over ervaringen daarmee met Bouke en Anton toch nog maar een keer geprobeerd ''door'' te starten en warempel er kwam weer leven in mijn tourfiets. Ik was echt even bang dat hij me daar in de steek zou laten maar dat deed hij gelukkig niet. Hij had het waarschijnlijk een beetje warm gehad en was electronisch ff de weg kwijt geweest.
's Avonds besloten om met de scoot naar de houtskool grillroom aan de rand van Horn te rijden om daar lekker te gaan eten.



En daarna terug naar Bad Meinberg om tegen sluitingstijd nog ff een gelato te pakken bij de italiaan in het park.



En al hadden we nog zo gezegd dat we dit jaar géén ijzeren snor zouden doen in het park kon ik het toch niet laten.......



De tweede tourdag weer een heerlijk frühstuck met z'n allen alvorens we de ''klim''tour via de Ottensteinwand en de Köterberg zouden gaan rijden.



Niet ver van Bad Meinberg ligt Altenbeken waar we via een smal bospaadje bij een punt kwamen waar we een prachtig uitzicht hadden over een heel oude prachtige Eisenbahnbrucke.





Op dat bospaadje reden we nog een dame voorbij met een hond die even later op ons af kwam lopen. We dachten dat ze ons de oren kwam wassen omdat we daar eigenlijk niet mochten rijden maar niets was minder waar. Ze zag dat we uit Nederland kwamen en ze was vol lof over ons immer ''Reiselustige Holländer'' en vertelde vanalles over de brug en de ''Dampfloks'' die er tijdens een festival in Juli overheen rollen en nog veel meer. Kortom een mooi uitzicht en een fijn gesprek en natuurlijk even een paar plaatjes geschoten.



Terug naar onder om daar te zien dat deze brug een heel belangrijke verbinding vormt in het spoornetwerk en daarom in de WOII meerdere malen flink gebombardeerd is door de geallieerden zoals op de 1000 ponder te lezen valt.











En dan als kers op de taart een echte ''Dampflokomotive'' , wat een plaatje zeg.



De tour ging verder onder een knetterende zon richting Polle an der Weser.







De meneer met de donkere bril op de foto bij de veerpont daar zal Anton nog wel wat over vertellen.......
Na Polle krijgen we een schitterende klim tegen de ''Ottensteinwand'' omhoog, waar we voorgaande keren alleen maar waren afgedaald. Helaas heb ik daar geen foto's van. Al geruime tijd was op afstand de uitdaging van deze tour meerdere malen in zicht namelijk de Köterberg met zijn funkturm. Het was pittig maar alle scooters hebben wederom glansrijk de top op 497 meter gehaald waar we uiteraard door menig motorrijder bekeken en aangesproken werden. Sind Sie den ganze weg von Holland hier her gefahren auf dem roller? Eh ja, en dan zie je ze denken............verrückte Holländer.











Wat een uitzicht weer....schitterend.
Nog een mooi kort stukje terug naar het hotel. Daar een poging gedaan om de achterband van Jan Stender te proppen die na een korte rit weer mooi op druk bleef. Daarna te voet naar de italiaan in het park om daar te genieten van Pizza met Detmolder landbier en Gelato om de gaatjes te vullen. Ik was weer ''stuffed'' eind van de avond.





Nog even lekker bij het hotel gezeten en nagekletst over de verreden touren.
De volgende ochtend was het de dag om weer terug te gaan naar huis. Bouke als eerste op zijn Joymax die al geruime tijd door Europa aan het touren was en met deze 5-daagse zijn vakantie afsloot. De scooters van Danny en Claudia op de aanhanger gezet, Manuela van het hotel betaald waarna we afscheid namen van haar en van Danny en Claudia die per auto terugreden naar huis.





We reden met het scootergroepje richting Detmold waar ik bij het uitrijden van die plaats ineens merkte dat de prop uit de band van Jan Stender kwam en hij weer plat stond. Hij had al contact gelegd met de plaatselijke dealer en die kwam hem oppikken om mee te nemen naar de werkplaats voor een andere band. We namen afscheid van hem en hij reed later alsnog zelf terug naar huis omdat het voor ons anders te laat zou worden.
Onderweg nog her en der wat moeten puzzelen in de route wegens wegwerkzaamheden maar ondanks dat en er een forse wind stond was het toch een mooie en vlotte terugreis naar de grens. Daar nog even de tank volgemikt en afscheid van elkaar genomen waarna we ieder onze eigen weg naar huis namen.
Net voordat ik de laatste keer de grens over ging nog ff een plaatje geschoten op Duits van mijn trouwe tourros die tijdens deze 5-daagse alleen maar beter is gaan lopen.



En tegen etenstijd reed ik weer lekker voldaan thuis de oprit op.

Wouter je hebt ons weer een schitterend tourweekend voorgeschoteld, bedankt kerel. Ook alle medetourders bedankt voor de aanwezigheid en gezelligheid.

Tot gauw,


StierHerman.

Geeft niet Herman maar ik verwacht nog wel een verslagje van de koektoer. Jullie hebben een hele mooie tour gemaakt in de Pruis, zo als mijn vader zou zeggen. En ik geniet van de verslagen.

Even een update vanuit boazum city.
Ik kan alleen maar zeggen een hele diepe buiging voor onze tourmaster wouter.
Je hebt mij maar ook de anderen laten verrassen door al dat moois.
Ik moest 1jaar wachten op het steakhouse wat dat is toch zo lekker.
Voor de rest waren het 5 hele mooie dagen ondanks de regenbuien maar die waren de volgende dag snel verdwenen.
Ook een nieuw gezicht en persoon onze Claudia die mij voorbij scheurde tijdens een afdaling respect hoor.
Ik kwam 20.20uur thuis springlevend en wil jullie allemaal ook Edwin uit Heerenveen bedanken voor 5 ongelooflijke dagen.

Mooi om jullie verslagen te lezen
Op 50cc kun je ver komen blijkt maar weer
Groet Martin

Ik heb weer genoten van jullie verhalen en foto's,jammer dat ik er dit jaar niet bij was,maar de leeftijd begint toch wel mee te spreken en ook andere prioriteiten.

Citaat van: Jan Stender op 27 juni, 2023Tja,wat zal ik eens vermelden?
De reis naar Horn Bad Meinberg was op het laatste eind een crime.
Achterband zacht,gaskabel gebroken,maar zodanig gemodificeerd dat ik er wel mee kon rijden.
En raak je achterop,de groep kwijt,en wordt je overvallen door een stevige regen en onweersbui.
Ik werd emotioneel,en begon te denken waarom heb ik die pech,maar ook waar ben ik aan begonnen?
Wellicht was ik gedreven door mijn vorm van autisme.
Ik had deze trip al heel lang in mijn hoofd zitten,en wilde hoe dan ook mee.
Maar goed,ik heb 1 dag mee kunnen toeren richting Porta Westfalica,dankzij het gebruik van de AGM Retro van Claudia,waarvoor dank.
De rest van de dagen heb ik mij bezig gehouden,met stukjes wandelen door Horn Bad Meinberg,oplossingen zoeken op Google,om de panne

Citaat van: Jan Stender op 27 juni, 2023Tja,wat zal ik eens vermelden?
De reis naar Horn Bad Meinberg was op het laatste eind een crime.
Achterband zacht,gaskabel gebroken,maar zodanig gemodificeerd dat ik er wel mee kon rijden.
En raak je achterop,de groep kwijt,en wordt je overvallen door een stevige regen en onweersbui.
Ik werd emotioneel,en begon te denken waarom heb ik die pech,maar ook waar ben ik aan begonnen?
Wellicht was ik gedreven door mijn vorm van autisme.
Ik had deze trip al heel lang in mijn hoofd zitten,en wilde hoe dan ook mee.
Maar goed,ik heb 1 dag mee kunnen toeren richting Porta Westfalica,dankzij het gebruik van de AGM Retro van Claudia,waarvoor dank.
De rest van de dagen heb ik mij bezig gehouden,met stukjes wandelen door Horn Bad Meinberg,oplossingen zoeken op Google,om de panne van mijn Aprilia opgelost te hebben.
Wel elke avond met de groep wezen uit eten,waar de Turkse Grillroom wel mijn favoriet was.
En dan de terugreis,na hulp van Jan,Herman en Danny,de achterband voorzien van een dubbele prop.
Een stukje wezen rijden,en ja de band bleef op spanning.
De volgende dag weer terug naar Nederland,maar bij Detmold ging het mis.
De achterband volledig plat,en stond ik stil.
De groep kwam terug rijden,en met overleg zou de rest verder rijden,en ik zou na reparatie de tocht alleen vervolgen.
Rollerhaus Detmold gebeld,en de Aprilia werd opgehaald.
Na een uurtje was de band vervangen,maar ook de gaskabel gerepareerd,en kon ik de reis vervolgen.
Dat ging tot Munster prima,ik zag in het centrum ineens borden met Gronau.
Ik dacht mooi,richting Gronau,kan ik daar zo Nederland binnen rijden.
Buiten Munster werd het ineens erg spannend,de weg werd een autoweg,en ik kon er niet meer af.
De aangegeven snelheid werd 80,100 en zelfs 120.
Gelukkig een kleine rustplaats gevonden,een 110 noodnummer gebeld,en het hele verhaal uitgelegd,en spoedig kwam 3 man polizei aanrijden.
Een van de agenten zei,als ik de sirene aanzet,ga je zo snel mogelijk rijden,wat ik dus deed,gevolgd door de polizei met zwaailichten aan.
De eerst volgende afslag gingen we van de autoweg en kwamen we op de juiste weg,de agenten bedankt en kon ik verder mijn weg vervolgen,via Ahaus reed ik Nederland binnen,en was ik om 18:45 uur thuis.
Het heeft me wel aan het denken gezet,panne met de scooter? Tourtje afzeggen!
Ik wil niemand tot last zijn,en wil hierbij mijn welgemeende excuses aanbieden.

Jaren geleden hadden Jan Ria en ik hetzelfde bij Munster ook wij reden daar zo de snelweg op maar wij zijn er bij volgende afgewoon weer afgereden maar idd blijft heel vreemd daar hahaha

Sorry allemaal dat het zo lang op zich heeft moeten laten wachten, maar kostte mij wel enorm veel tijd.
Ik ga geen verhaal eraan breien, daar ik mijn kop niet meer naar heb staan, maar foto's en filmpjes zeggen meer dan genoeg.

Eerst de foto's, day by day:

Dag 1:




























































Dag 2:




































































































































Dag 3:


















































































Dag 4:
































En hier zijn de filmpjes.
Kaiser Wilhelm denkmall tour :









Grimmtour:









Köterbergtour:












Ik hoop dat jullie van de foto's en fimpjes mogen (na)genieten.

Grtz E1