Ondanks dat het dit weekend nog aardig aan de frisse kant was had ik toch de lente in mijn kop en mijn zinnen gezet op een ritje met de scoot naar Gerhard en Tineke in Enschede voor een bakkie.



Met een straffe Noord-Oosten wind en temperaturen rond het vriespunt maar een stralende zon reed ik om half negen richting Twente.
Onderweg in Terborg even een korte pauze ingelast voor een slok warme thee en een snack in de volle zon.



Gelijk  opgewarmd weer verder richting het grensgebied onder Enschede waar Gerhard en Tineke me tegemoet zouden rijden en treffen net over de grens bij rivier de Berkel bij het Duitse Oldenkott. Het mooie van deze route is naast het landschap dat ik langs de twee grensovergangen kom welke we kennen van de ritten naar Bad Laer.
Eerst de grensovergang bij Zwilbroek. 



En iets hoger de grensovergang bij Oldenkott even buiten het Nederlandse Rekken.



Tegen elf uur kwam ik aanrijden bij het afgesproken punt bij de Berkel waar Gerhard en Tineke me al stonden op te wachten. Voor hun ook even lekker een stukje eruit ondanks het frisse maar zonnige weer. Samen richting Enschede om bij hen een lekkere warme bak koffie met wat lekkers te nuttigen en uiteraard weer even bij te kletsen.
De tijd vloog om en om twee uur werd het al weer tijd voor mij om de terugreis te aanvaarden anders zou ik thuis de hond op de pot vinden. Afscheid genomen van Gerhard en Tineke en met de wind in de rug weer richting ut Kuukse.

Tijdens de koffie had het al licht gesneeuwd in Enschede en was het al wat bewolkter geworden dus ik kon wel wat verwachten op de weg naar huis. In eerste instantie had ik nog volop zon maar eenmaal in de buurt van Lichtenvoorde ging het licht toch een standje lager en kwam er toch even serieuze hagel en sneeuw naar beneden.



Even op de buienradar kijken en die stond vol met stippen oftewel het was geluk hebben om tussen de buien door te rijden en op de bui in de achterhoek na.....had ik dat geluk.
Onderweg zag ik om me heen en in de spiegels de nodige donkere luchten met sluiers eronder van de neerslag, maar ook felle zon die door de wolken heen prikte.



De verdere weg had ik het dus weer droog met veel zon en zo kwam ik na een mooie trip naar Eanske even na vijf uur weer voldaan thuis in Kuuk.



Kortom het was vandaag een mooie dag met Zon, Sluiers, jakobsladders en een wit toefje.

Gerhard en Tineke bedankt voor het warme welkom, koffie en het lekkers en tot gauw.

Groet Herman

Kijk...een echt Die Hards op de scooters
Geweldig dat jullie dit hebben gedaan. en inderdaad het weer was behoorlijk wisselvallig incl de noordoostenwind die een snerpe kou gaf.

Ik kreeg eerder van de week de vraag van Herman of we zaterdag thuis waren. Hij wilde langs komen voor een bakkie koffie. Het leek me leuk om hem een stukje tegemoet te rijden. Afspreekpunt was net over de grens bij Rekken, zo'n 20 km onder Enschede. Het was zeker gezellig om weer even met Herman te babbelen. Zeker stoer van hem om die hele afstand (ruim 200 km) af te leggen in deze frisse weersomstandigheden.

Gisteren in de vrachtauto kreeg ik een appje van Tien. "Herman komt morgen een bakkie doen. Zullen we hem een stukje tegemoet rijden? Waar was ook al weer dat houten gebouwtje bij een rivier, nèt over de grens in Duitsland?" Na even denken moest dat Wanderhütte Crosewick zijn, net over de grens bij Rekken (NL). We rijden daar wel eens vaker langs wanneer we richting Achterhoek gaan en dorps- en stadskernen willen vermijden. Herman zou ook via deze route naar Tukkerland komen dus dat was een mooie plek om af te spreken.

Voor ons was het maar 20 kilometer naar dat punt - het blokkie was nog maar net warm! - en we waren best wel aan de vroege kant. We konden die arme jongen toch niet in de kou laten wachten? Nu zaten we door ons eigen toedoen zélf te vernikkelen van de kou. Maar de "Hütte" bood goede bescherming tegen de wind en binnen no-time kwam Herr Herman op zijn ros aanstieren (pun intended!). Na zijn innerlijk op warme thee te hebben getrakteerd hobbelden we gedrieën richting Enschede. Net na dat we de bebouwde binnen waren gereden gaf Herman aan nog even te willen tanken dus gooide Tien ook haar scoot maar even vol. Ik had de dag ervoor al getankt.

Niet veel later kwamen we bij ons huis aan. De grote mensen namen koffie met een bonk appeltaart, ik ging voor een sinasje en een plakkie natte cake.

Later natuurlijk ook nog wat middageten gegeten en onmeunig lekker over van alles en nog wat gekletst. Gezellie!

Effe na tweeën verliet De Stier weer ons pand want hij had toch nog zo'n honderd kilometers voor de boeg. Tsja, wat mensen al niet doen voor een bakkie pleur...








Herr Herman komt aanrijden






O ja, dit is de locatie-> https://www.google.nl/maps/dir//Wanderhütte+Crosewick+-+Bröcking+Funder,+48691+Vreden,+Duitsland/@52.0935248,6.7535216,166m/data=!3m1!1e3!4m9!4m8!1m0!1m5!1m1!1s0x47b86d708f1471d3:0xca658494dcdfec79!2m2!1d6.7533209!2d52.0935668!3e2

Dat zijn de bikkels. Weer of geen weer, koud of warm. Gaan met die banaan. 

Mooie foto's en een leuk verslag Herman

Groetjes Hans

Een verfrissende rit 

Goed bezig mensen

Mtvrgrt kees

Dat is nu pas een stukje saamhorigheid, wat ik je brom. Zo bouwen we samen een hechte vriendschap op. Dit zijn leuke verslagen.

Grtz E1